دگر از وفا نگویم
" ز غـم کسی هـلاکـــم کــه ز مـن خـبــر ندارد
عـجـب از مـحـبـت مـن کــــــه در او اثـــر ندارد
به خودم همی سپردم ستم اش به دل نگیرم
به رَهَـم ز طـعـنـه هــایش سخنش شکر ندارد
دگـــر از وفــــا نـگـویـــم کــــه جـفـا ببینم از او
طلـبـی کـنـم فـــرامــوش کـــه دلش دگر ندارد
دلـــم و خـلاص کـــــردم ز مـحـبـت کـــذایـــی
تَــنِ سرد او بـلـرزد کــــه بـمـن نَـــظـر نــــدارد
چـــه کـنـم چـگـونــه گــویـم غـم نا مُرادیــم را
دلِ سَنـگ او بـپـوسد کـــــه مَــــرا ثَـمـر نــدارد
گِـلـه و شکـایـتـم را بـــــه دلِ یَـخـی نـوشتـم
بـه دَمـیـد آفـتـابــــی کــــــه درون شَرَر نــدارد
گُـذر زمــــان نشایـــد اثـــــری بـــــر او نـمایــد
کـــــه وِ را هَـمـاره دیــــدم ز گُـنـه حَـذَر نــدارد
نـکـُنـد خـدایش او را تَــنِ بـــی دل آفــــــریــده ؟
ز ازل بُـــریـــده عُـمـرش هَــــوس سَفـر نـــدارد
نشود ( کـیـان ) نشیند سُخـنـی ز او نــــگویــد
ز جـهـنـم وجــــودش ، کــــــه بُـــن بشر نــدارد
برچسب: ،
