سوله ایرانی

                      

حضرت علی (ع) از زبان نهج البلاغه:

1) فضائل مولا علی (ع) «خطبه3»
فضایل چون سیل از کوهسار وجودم فرو ریزد و بر «آسمان جایم» تیز پردازی نرسد، اما با این همه از خلافت چشم پوشیدم و از آن کناره گرفتم، زیرا نیک اندیشیدم که یا باید تنها و بی یاور قیام کنم و یا بر تاریکیهای کور صبر پیشه سازم؛ تاریکیهایی که بزرگسالان را فرسوده و فرتوت سازد، و بر سیمای نوجوانان غبار پیری بپاشد، و مؤمن را به رنج آورَد تا آنگاه که به ملاقات خدا بشتابد.
پس شکیبایی را عاقلانه تر یافتم و آن را برگزیدم. آری، صبر کردم، امّا چه صبری!؟ چون آن که خار در چشمش خلیده و استخوان در گلویش مانده باشد. می دیدم که میراثم به تاراج می رود.

2) مسئولیت اجتماعی خطبه«3»
سوگند به خدایی که دانه را شکافت و جان را آفرید، اگر حضور فراوان بیعت کنندگان نبود، و یاران حجت را بر من تمام نمی کردند، و اگر خداوند از علماء عهد و پیمان نگرفته بود که در برابر شکم باره گی ستمگران و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته، رهایش می ساختم، و آخر خلافت را با کاسۀ اول آن سیراب می کردم. آنگاه می دیدید که دنیای شما نزد من از آب بینی بزغاله ای بی ارزش تر است.

3) ویژگی اهل بیت «خطبه4»
شما مردم به به وسیلۀ ما، از تاریکی های جهالت نجات یافته و هدایت شدید، و به کمک ما به اوج ترقّی رسیدید. صبح سعادت، شما با نور ما درخشید. و ناشنوا است گوشی که بانگ بلند پند ها را نشنود، و آن کس را که فریاد بلند، نا شنوا کند، آوای نرم حقیقت چگونه در او اثر خواهد کرد؟ قلبی که از ترس خدا لرزان است همواره پایدار و با اطمینان باد!

4) ویژگی های امام علی (ع) «خطبه4»
من برای واداشتن شما به راه های حق ، که در میان جاده های گمراه کننده بودید، به پا خاستم، در حالی که سرگردان بودید و راهنمایی نداشتید. تشنه کام، هر چه زمین را می کندید قطرۀ آبی نمی یافتید. امروز زبان بسته را به سخن می آورم. دور باد رأی کسی که با من مخالفت کند! از روزی که حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شک و تردید نکردم! کناره گیری من چونان حضرت موسی (ع) برابر ساحران است. که بر خویش بیمناک نبود. ترس او برای این بود که مبادا جاهلان پیروز شده و دولت گمراهان حاکم گردد. امروز ما و شما بر سر دو راهی حق و باطل قرار داریم. آن کس که به وجود آب اطمینان دارد تشنه نمی ماند.

5) فلسفه سکوت «خطبه5»
در شرایطی قرار دارم که اگر سخن بگویم می گویند بر حکومت حریص است. و اگر خاموش باشم. می گویند: از مرگ ترسید!؟ هرگز! من و ترس از مرگ؟! پس از آن همه جنگ ها و حوادث ناگوار؟! سوگند به خدا! اُنس و علاقۀ فرزند ابیطالب به مرگ در راه خدا از علاقه طفل به پستان مادر بیشتر است! این که سکوت برگزیدم. از علوم و حوادث پنهانی آگاهی دارم که اگر بازگویم، چون لرزیدن ریسمان در چاه های عمیق مضطرب می گردید!


برچسب: ،