سوله ایرانی

             الیم دن صبریمی آلـدی ایاق دان سالدی سئوداسی          

           بـاشیمدان چیخماییر نئیلیم ، او دیـلداریـــن تمناسی

           یولوندا جان وئریب اولسم ، سریــن سو تک گـوارادیـر

             منی توخدادمیری یاریـــــم ، اودیـــر دردین موداواسی

             ایناندیم عهد و ایلقاریـــن گنیش دیر عرض و پهناسی

             دیه ردیـــم من ده مجنونـــم ، اورک ده لیلی یه خاطر

             دوشوندوم دوغــروچو عشقین هله یوخدور الفباسی

            نـه دن سه عاشقم او مه لقایـــــه ، حـیـرانـام دل ده

            باشی اغیاریله قالدیر بـــو عشقین یوخدی معناسی

              آچــانــدا نــاوک مــوژگـانینی اطــــرافـیـنـا بــاخسین

            بیرآنی سحر ائدیــر ظالم باخیشدا چشم شهلاسی

              دانیشسا بولبوله های دیر سسی مخمل سایاقیندا

            کونول ده لام به لام یاتمیش ، نگاریــن نطق گویاسی

              اورک ده ولـولـــه سالمیش ، یارین سیمای زیباسی

              اوزون زولف چلیپاسی ، خـورامــــان قـدده رعناسی

            بو سوز قالمیش قولاغیمدا ، پیریــم اویرددی پیوسته

              وصالین لذتین دن چوخ ، شیرین دیر هیجر دونیاسی

              الیم چاتمیر یارا هرگــز ، دئیم احساسیمی بیلسین

            گــورنـده اعتنا ائدمیر بــو ایش دن یـوخـدی پــرواسی

             ( کیان ) بـو حالینه قالسین گـــوزل دیلبرده او حـالـه

              وصالی غیر ممکن دیـــــــر ، قالار تکحه تاما شاسی

( کیان )

ترجمه  :

گرفته از دستم صبرم و از پای انداخته عشق اش

زسرم بیرون نمیره نمیدانم تمنای یارم هرگز

اگر در ره او جان دهم بمیرم بسان آب گواراست

مرا مداوا نمی کند یارم طبیب دردم اوست

در سرای قلبم چون کبوترسفید عرض و طول وفا را گشتم 

باورم شد که پهنای عهد و پیمان خیلی وسیع است

در دلم گفتم من مجنون زمانم برای لیلی دوران

ولی باور نمودم عشق واقعی هنوز الفبایی ندارد

برای چی عاشق ان مه لقا هستم خودم نیز حیرانم

او که سرش با اغیار گرمه دیگر این عشق معنی نداره

ولی زمانیکه ناوک مژگانش را باز میکنه اطراف را بنگره

در یک آن سحرم میکنه ظالم با چشمان شهلایی اش

وقتی صحبت میکنه مانند بلبل صرایش مخملیست

به دلم نشسته خیلی عمیق نطق گویای یارم

در قلبم ولوله ای بپا کرده سیمای زیبایش

گیسوی بلند و چلیپایی اش قد خرامان و رعنایی اش

طنین این حرف در گوشم مانده که پیرم یاد داده 

شیرین تر از وصال یار دنیای هجران لذتش بیشتره

دستم به یارم نمی رسد هرگز بگویم چیست احساسم

وقتی هم مرا می بیند اعتنایی نم کند و پروایی ندارذ

( کیان ) خوب است به حال خود بماند دلبر بحال خود

وصالش غیر ممکن هست ! می ماند فقط تماشایش

ا