سوله ایرانی

                گوزلرین دونده ر منه تا کی گوروم میخانه نی

                لـب لــــریـنـدن دولـدوروم مست ایلئین  پیمانه نی

                ناویِ موژگانـــووی یندیـرمـــه تـزتـز گــوزلــــــره

                بوندان آرتـیق ایـلـه مــه دیـوانــه سن دیـوانــه نی

               آچ حـــریـــر ساچـلاری افشان ائـلـه سال چـیـنـووه

               ائد پریشان تئل لــری حسرت ده قـالسین شانـه نی

               سن مـنـه ساقــی اولـوبسان ای ملک سیــــما اینان

               بـونـدان آرتـیـق منتظیر قـویــما تـز اول مستانه نی

               اعـتـناء ائــدسن رقـیـبه وای گـونـوم یـولـدان یِه تَر

               دوزمـه رم میلین چونه ، سیر ایـله رم ویـــرانه نی

               آمما کـونـلوم سنده دیـــر ، آیـریـلـمارام جانـیم گئده

               وَلــوَلــه ساللام یقین ، رسوا ائـــده م  بـیگانـــه نی

               فــرش و عـرشین زینتی ، مه رولاریـن ایلقاریـدیـر

               بــو سوزه شاهید گـتـیـررم ، عارف و فرزانـــه نی

               آتش عشقـیـنـده یـاننـام قـــورخــمـارام بـــو نــاردن

               بیله کی شمعین اودی ، بــریـان ائله ر پروانـــه نی

               اتـمه دی پنهان ( کیان ) عشقین سوزون عالم بیله

               قویماسین عاشق گوزوندن هئچ زمـان جانانـــه نی

ترجمه :

چشمهایت را برگردون به طرف من تا ببینم میخانه را 

از لب هایت پر کنم شراب مستی آور ، پیمانه را 

ناوک مژگانت را تند تند مزن به روی هم عزیزم 

از این بیشتر دیوانه تر مکن تو دیوانه را 

باز کن حریر گیسوانت را پریشان کن روی شانه هات

افشان کن موهایت را و در حسرت بزار شانه را

تو به من ساقی شده ای ای ملَک سیما بدان 

از این بیشتر منتظر نگذار زود باش مستانه را

به رقیبم اعتنا بکنی روزگارم سیاه می شود 

تحمل نمیکنم رای ات عوض شود سیرمیکنم ویرانه را

اما دلم پیش توست جدا نمیشوم از تو اگر جانم برود  

ولوله میاندازم یقین تا رسوا کنم بیگانه را 

زینت و فرش و عرش وفا به عهد مه رویان است 

به این گفته ام شاهد میارم عارف و فرزانه را 

در آتش عشق ات می سوزم و نمیترسم از سوختن  

همانند شمعی که خاکستر می کند پروانه را 

پنهان نکرد (کیان) حرف دلش را تا عالم بداند 

از زیر چشم اش کنار نگذارد عاشق جانانه را